De laatste paar maanden waren best emotioneel. Sinds ik met Bright Line Eating ben begonnen en 25 kilo kwijt ben geraakt, zijn veel emoties, die ik onder een vetlaag had opgesloten, blootgelegd. Deze laag vet had altijd het effect dat niemand te dicht bij me kwam. Voor mij was het een bescherming en ook een ondraaglijke gevangenis. Ik was ook tot de conclusie gekomen, dat ik onbewust niet wilde afvallen, omdat ik bang was voor het nieuwe.

Toen Susan me vervolgens uitlegde waarom ik niet afviel en me vervolgens vertelde, hoe het toch kan werken, was ik zo blij. Geen spoor van angst op dit moment. Ik wilde zo snel mogelijk van het gewicht af.

Angst voor het onbekende

Na ongeveer 1,5 maand was er soms toch een angstgevoel, angst voor mijn eigen moed. Als ik dun ben, wie zal ik dan zijn? Wat zal ik dan doen? Hoe zal mijn leven dan zijn? Zal ik een nieuwe Olivia worden? Wil ik dat?

Mensen, die niet al jaren te dik zijn en er veel onder hebben geleden, begrijpen dat waarschijnlijk niet. Als ik er rationeel over nadenk, lijkt het mij ook vreemd.

Dat is toch wat ik al jaren wilde. Als ik slank ben, kan ik eindelijk gelukkig zijn. Dan verdampen alle problemen, die het leven nu moeilijk voor me maken.

Natuurlijk zijn er nu, met 25 kilo minder, niet al mijn problemen verdwenen maar ze zijn een beetje “lichter” geworden. Dat kwam niet alleen door het gewichtsverlies. Uiteindelijk durfde ik mijn baan in juni 2017 op te zeggen, hoewel het ons in een moeilijke financiële positie bracht.

Vanaf de dag, dat ik het ziekenhuis verliet met mijn persoonlijke bezittingen, was Olivia, de verpleegkundige, uit mijn geheugen gewist. Ik heb er niet meer over nagedacht, laat staan ​​het gemist. Voor mij een zeer duidelijke indicatie, dat het de juiste beslissing was.

Er bestaan geen toevallen

Ik heb naar mijn innerlijke stem geluisterd en gehandeld tegen de ratio. Dat was goed en de eerste stap naar mijn nieuwe leven. Bright Line Eating kwam 4 maanden later. De dag, dat ik mijn ouders kon vergeven en mijn verleden los kon laten, was 5 maanden later. Ik heb eens gelezen dat er geen toevallen bestaan. In de tussentijd ben ik ervan overtuigd, dat het waar is. Het lot, het universum, God of waarin je gelooft, biedt ons altijd manieren om uit te stappen. We moeten het gewoon zien en handelen, moedig zijn. De beloning laat dan meestal niet zo lang op zich wachten.

De gesloten deuren, waar we vaak jarenlang aan kloppen, zijn niet voor ons bedoeld. Draai je om, neem een grote stap weg van deze deur en open je ogen en je hart. Ineens zal je heel veel open deuren voor je zien.

Dus, laat de angst je niet stoppen, wees dapper en kijk bovenal goed naar jezelf. Als je echt slank wil worden en het ook wilt blijven, moet je er ook aandacht besteden aan je innerlijk.

Naar mijn mening is dit zelfs belangrijker dan de puur externe verandering.

Liefs,

Olivia